︎︎︎
Geçmişteki kendimize hep bir şeyler borçlu olduğumuzdan -hissettiğimizden- mi oluyor bunlar?
Annem bir keresinde demişti ki,
Ben sadece bana lazımmışım
Bana sadece ben lazımmış.
Yalnız geçen onca yıldan sonra, insanlara ve yakınlığa olan açlığımdan, kendimden vazgeçtiğimde henüz ne yaptığımın farkında değildim.
Kulağıma daha fısıldanmamışların, üstüme henüz yıkılmamışların, sınırları daha önce çizilmemişlerin ve cevapları verilmemişlerin peşine düştüm.
Birisi bir keresinde demişti ki,
insan ölü arzularla yaşıyor.
Hatırlamaya yeltendim, tüm bunlar olmadan öncesini.
Belki de tüm önceler gibi bu da gereksiz, her şey bugünde ama bu yazıda değil.
Çünkü olanları bir tek ben bilirim. Hep her şeyi bir başkası da bilsin istedim.
Kendimin bilgisini işte böyle yitirdim.
Şimdi, bir kez daha, yalnızlığa teslim oluyorum.
Artık sis bulutu dağılırken, yüklerimi bile başkaları alıyor omuzlarımdan.
Bana ise geriye, uzun zamandır hatırlayamadıklarımı bugüne hatırlamak kalıyor. Yeniden yapılandırma, bıraktığım yerden değil, durduğum yerden.
Annem bir keresinde demişti ki,
Ben sadece bana lazımmışım
Bana sadece ben lazımmış.
Yalnız geçen onca yıldan sonra, insanlara ve yakınlığa olan açlığımdan, kendimden vazgeçtiğimde henüz ne yaptığımın farkında değildim.
Kulağıma daha fısıldanmamışların, üstüme henüz yıkılmamışların, sınırları daha önce çizilmemişlerin ve cevapları verilmemişlerin peşine düştüm.
Birisi bir keresinde demişti ki,
insan ölü arzularla yaşıyor.
Hatırlamaya yeltendim, tüm bunlar olmadan öncesini.
Belki de tüm önceler gibi bu da gereksiz, her şey bugünde ama bu yazıda değil.
Çünkü olanları bir tek ben bilirim. Hep her şeyi bir başkası da bilsin istedim.
Kendimin bilgisini işte böyle yitirdim.
Şimdi, bir kez daha, yalnızlığa teslim oluyorum.
Artık sis bulutu dağılırken, yüklerimi bile başkaları alıyor omuzlarımdan.
Bana ise geriye, uzun zamandır hatırlayamadıklarımı bugüne hatırlamak kalıyor. Yeniden yapılandırma, bıraktığım yerden değil, durduğum yerden.