︎︎︎
DAHA UYANMAMIŞTIM
gözlerin bugün de gözlerimin içinde. bırakmışım sana
doğrudan bakmayı,
bi’ kısa yol haritası çıkarmışım
onun yerine
hatta bi’ kopyasını da
katlayıp senin çantana atmıştım.
bilmem baktın mı
bilmem baktıysan da gördün mü
mavi kalemle daire içine almıştım
nereyi
söylemeyip de yarına bırakmışım ki? yarın olunca
başka bir konuya uyanmışsın sen, tıpkı harita gibi
ben de, katlana katlana açılmışım.
üstüm başım yara bere ve
kat izleri artık istesen de
başka türlü görünmeyeceğim
ama sen hep bileceksin bana
ilk nereden katlanmışsın.
hatalarımı başka hatalarla kapatmaya
çalışmaya devam edeceğim
her şey için bir bahane
her şey için başka bir şey türeteceğim
haritalığımdan bir şey eksilmeyecek.
yol sormayanlar beni görmeyecek bile,
ağlaya ağlaya güleceğim
katıla katıla
hemfikir olacağız
(belki hem fakir)
ama bir türlü soramayacağız
doğru soruyu ki “evet”
diyelim. diyemeyeceğiz.
artık birbirimizden hiçbir şey dilemeyeceğiz
sen o günün sabahında
ben bu günün sabahında
akşamı etmeye uğraşacağız
bilmeden
harita nereye gitmiş
bağlama nasıl kaybolmuş
cevabı kim vermiş
bu soru ilk kimin aklına gelmiş