︎︎︎
İP SÖKÜĞÜ
Bugün dünyanın en senkron günü. Hiçbir vapur kaçmadı.
Kimse sözünden dönmedi. Alınan hiçbir hizmet veya mal için
can sıkacak fiyatlar söylenmedi. Anahtarlar sıkışmadı,
ancak biraz yağlamamız gerekti. Küslüklerin üzerinde durulmadı.
Sevgi ve emek yanıltmaz da, bugün de yanıltmadı.
Sadece Çağlayan’a vardığımda adliyede silahlı bir saldırı gerçekleşmişti.
Ben lazer kesim derdindeydim. Recep Usta sağolsun,
iki tane ahşap plakayı yokuş yukarı üç sokak taşıdı.
Tepemizden polis helikopterleri geçiyordu.
Bir saniyeliğine bile olsa durup düşünmedim ne yaptığımı,
sabah evden çıkmadan önce hariç, daha hiçbir şey başlamadan yani.
Çağlayan, Kadıköy, Eminönü, şimdi yine boğazı geçiyorum.
Unkapanı yine çok güzeldi. Kadıköy daha çok.
Aslında vapurlar kaçmasın diye onlara benim koşmuş olduğumu söylemeyi unuttum.
Ama sonuçta koştum yani.
Gülnihal’le konuştum, onlar da bu Pazar içim nakliyeyi ayarlamışlar.
Rıhtımda eylem vardı. Kadınlar çok güzeldi.
Sonuçta bugün dünyanın en senkron günü,
gerçi daha bitmedi, saat 20:08
ve benim her şeyi yeniden sevebilecek kadar enerjim var.