︎︎︎
NEYSE Kİ
Normalden fazla olmasın, yorgunduk.
İmalarınız yüzünden affetmek giderek zorlaşıyordu.
Hem, nereden öğrenmiştik üzülen biz olsak da
kendimizi olaya bağışlamamız gerektiğini? Öteki seçenek
defolup gitmeyi. Bu sert oldu. Arkasında durabilecek miyiz?
Biri bizi azad etsin, öğle saatlerinde
normalden fazla olmasın, işler kesatken
parçalara ayrılmıştık. İtirazı olan,
ya da bir önerisi? En kötü ihtimalle bir silikon tabancası.
Bize kalsa her şey siyaha veya tonlarına boyanabilirdi.
Bize kalsa sevgimizin mirası tehditle geri alınabilirdi.
Bize kalsa yalvarabilirdik bile.