︎︎︎
YAPIŞMAMASI İÇİN (PARMAĞINIZIN UCUYLA)
ketumluğun verdiği mutlulukta olgunlaşmış bir pazar öğlen
boşluk muhabbetini yaptık.
hazır olanı bozuyor ve tuvali önce kirletiyordu başlamadan
aynı anıyı on sene arayla hatırlamayı konuştuk
ben aynı arabada ısrar ettim.
boğanın boynuzundan kopamadık bir türlü
iki türlü daha boyamayı konuştuk
(çizmeden ama)
hiçbir şeyi önceden çizmeden ama
boyasızlığı konuştuk
yoksulluğu konuşmadık dimi?
,
sen geldiğinde çoktan senden önceler silinmeye hazırmış
olmadığın yıllar razı gelmiş bundan sonra neyse ki olmana
hep çeviride kaybolan karakterler yazmış
bilmeden yılların nasıl işlediğini, neyi nasıl işlediğini
sen varsın ya dile getirilmemiş de sadece yazılmış
yazılmış da yazılmış
tüm silgiler bir cam kafese konup kapatılmış
kafes, başka bir ülkeye gönderilmiş
aşkın peşinden koşarken bilmiyormuş
ki sabah akşam korku dilenmiş
tüm varlık içinde yine de dilenci olunmuş
“bana geri verin”
aşık dilenciler sendika kurmuş
“bana bilgi verin”
soyunulmuş da soyunulmuş
eline bir göz bandı tutuşturulmuş
al denmiş, ne yaparsan yap
ben duşa girmeyeceğim
ben duşa girmeyeceğim
anayasa hakkında konuşmayacağım
yalnız çocukları unutmayacağım
karışmış kabloları önüme getirirseniz söz hepsini açacağım
o sözlüklerden kolonlar yapacağım
eleğin tellerini tek tek koparacak, düzleştirecek ve modelleme yapacağım
gece eve geç geleceğim
telefonumda adını “sen” diye kaydedeceğim
şikayetçi olmayacağım. haftasonları bas bas bağıracağım
yağmur yağarken pencereleri aralık bırakacağım
sabahın hiçbir erken saatini kaçırmayacağım
hiçbir sabahın erken saatini kaçırmayacağım
bir keçiyle tanışırsam şayet bir gün onu da kaçırmayacağım
ben iyi bir babayım
,
büyük partilerde büyük laflar
ikimizin de giyebileceği bir pantolonu bulmak için çarşıya indim
yürürkendi herhalde düşündüm ki
öyle veya böyle kurulacak bu hayat
bir adım, bir metre hadi gel bizim salonu ölçüyoruz
ikiyle iki bir araya geldi, hesap makineleri hurda oldu
korkmak, yoksulluktu
bütün bunlara ayriyeten söylediğim çok az şey oldu
utanışı sevdim
az yazdım
çekmecelerdeki çoğu şeyi atabiliriz sandım
heykelini parçaladım, gerçekten,
metafor kurmadım
zaman kaybı gibi konuşup
çok da kurcalamadım
aslında biz taşınırken
her şey yerli yerindeydi
,
zehra ve annesi
mustafa 1,
oğlum sana söylüyorum
mustafa 2,
bak gelmeyeyim oraya
mustafa 3!
*terlik*
erkin açtığı dar koridordan yürüdü kadın
iki çocuğunu bir odaya yerleştirdi
kadın göz yumdu ama zehra ters tepti
bana da annem anlattı
köfte pilav yemeye her gidildiğinde kağıttan uçakların sallanan tavan sergisine hep yenileri eklenirdi, şiddetin ayrodinamiğiyle kimse ilgilenmedi
eskimiş tüm uçaklara tayyare dendi
çocuğa kimse sormadı
başka bir yöntem denenmedi
hayalini eskitemedi
özür dilendi ama,
muhtemelen yani
mustafa, dedi, uçak mühendisi olmak istiyor
,
dolmuş sırasını andıran nota defteri
kas geliştirici ilaçlar
seviyor musunuz?
biraz uzaklaşıp bakmaya gitmiş
idrar değerlerim normal çıkmış
ve zamanında hasar almış olabilirmiş
sen kaç yaşındaydın?
neyi nereye nasıl yerleştirdiğimiz
sen hangi renk bir şeyden bahsediyordun?
yok, o dün akşamdı
tek bir şeye odaklanıp bir de öyle soralım
tek bir şeye odaklanıp bir de ne görelim beğenirsiniz
beğenmezsiniz dedi o size kalmış bir tek ben mi böyle duyuyorum
yol yordam yol yordam yol yordam yol
o söz yazıyor, şarkıyı buna göre yap
biraz daha özenli lütfen
biraz daha özen lütfen !!!
bağırtın beni.